Atakan Dinç Tembel Sair

       Kendi kendine konuşana deli derler ise kendi kendine yetebilene kim bilir neler neler derler? Hepimiz gün boyu farklı kimliklere bürünüp  bu kimlikler arasında üstlendiğimiz rollere göre farklı farklı kimi maskeler takıyoruz. Kimliklerimiz ve kişiliğimiz ile tutarlı bir bütün olarak hayatımızı idame ettirme çabası bu ve her seferinde yolun en başına döneceğimizi bilmemize rağmen içine hapsolduğumuz kısır döngüde yola çıktığımız durağa dön(ebil)mek adına olağanca gücümüzle mücadele ederken içimizdeki tutarlılığı kaybetmemeye çalışmak  gerçekten yorucu. Kimlikler çok fakat kişilik tek!     İnsan  olması gereken ile olmak istediği arasında sıkışıp kalınca gerçekleştiremediği potansiyelinin yükü kambur olur sırtına. Mevcut kimlik karmaşaları arasındaki savaştan tutarlı bir biçimde sağ çıkmaya çabasıdır bu. Bazen üstlendiğimiz bu kimlikler bizi iç dünyamızda bitmek bilmeyen bir tartışmaya sürükler. Sesli düşünüp kendi özünden bir ufuk açmaya çalışırsın olduğun yerden başka bakış açıl

                                                                      (Filme notum 10/8)        Her filmiyle üstüne koyarak giden ve son dönemin en kaliteli aksiyon serilerinden biri olan Görevimiz Tehlike'nin merakla beklenen yeni filmi bu hafta itibariyle vizyonda. Vizyonda aksiyon olarak doyurucu bir sezon geçirdiğimizi söylemek mümkün. Fast X, yeni bir John Wick filmi, henüz gör(e)mediğim İndiana Jones macerası derken gişede geçen sene  fırtınalar estiren Top Gun Maverick inde  yapımcı ve senaristi eski kurt   Christopher Mcquarrie yönetmen ve senarist koltuğuna; 60 yaşını devirse de dublörsüz ve bilgisiyar efektsiz eski usul gerçekçi bir aksiyon için her şeyini vermeye hazır aksiyon yıldızı Tom Cruise ise ikonik Ethan Hunt rolüne geri dönüyor.     Yazımın geri kalan kısmına serinin bir önceki filmi Fallout'u İmax'te izlemek için Çerkezköy'den İstanbul'a giderek gördüğümü ve aksiyon seven genel bir sinema izleyicisi olarak filmin izlediğim en iyi aksiyon filmle

           Seçim karmaşasından henüz tam anlamıyla çıkamamışken rutin hayata geri dönüş serzenişleri içerisinde yeni kabine ve bakanlıkların atama süreciyle artık bu tantananın son bulacağı inancı çoğumuza derin bir ohhhh çektirdi! Yorulduk gergin seçim atmosferinden. Hızlı bir geçiş ve kabulleniş süreci yaşadık. Ana muhalefet lideri bile; son şans diye değerlendirdiği seçimden sonra hiç bir şey olmamış gibi yerel seçim çalışmaları ve seçim öncesi eleştirilerini mecliste sıralamaya devam etti!        Ülkenin hali hazırda fabrika ayarlarına dönmeye çalışmasıyla yeni ekonomik yapılanmaların gelmesi de beklenen bir durumdu. Na(s)zar değmesin; paramızın alım gücü Madagaskar Ariary sına yaklaşmışken değişim söylemleri en azından ekonomi yönetimi açısından bazı revizyonların geleceğinin göstergesiydi. Değişim önemli evet. Bu vurgu pek çok kişi tarafından yapıldı. Mesela Fatih Portakal'a bir seyircisi artık sizin yerinize Fatih Mandalina haberleri sunsun şeklinde etkili bir çıkışta yaptı

                                                              (Foto: Leyla ile Mecnun Dizi)  Küresel ısınma hepimizi kaynatadursun biz kutuplaşa kutuplaşa ayran içip ayrı düşmekten helak olduk. Sımsıkı birbirimize tutunup, bir olup dağılmayacağımıza; mikroorganizma gibi bölüne bölüne çoğalıyoruz. Aklımız başımıza bir afet anında geliyor gibi ve ille de bir felaket eşiğinde hatırlıyoruz birbirimize var olan ihtiyacı, inancı. Anlıyoruz ki ne kadar da aynayız aslında. Yıllar yordu hepimizi fazlasıyla ve eminim ki hepimizin aklında oluşan bu seçim tantanası kazasız belasız bir an önce bitsin ve normale dönelim düşünceleri. (Ne normalimiz ne de moralimiz var gerçi!)     Bir lider adayını Pringles ve kontör dağıttığı için bir şeyler yapabileceğini düşünüp desteklediğim günlerden kafa olarak çokça uzaklardayım artık. Kömür ve makarnaya itaat edil(e)mez! Eğlenceli şekilde dans ettiği için birini ülke yönetmeye de layık göremem. Dans eden de kendisini göremez! Karnım(ız) bu numaralara tok. Gerç

  Yaşamın ideal ve vazgeçilmez sonucudur ölüm. Farklı hayatlar içerisinde sürüklenip gideriz. Bazen çok geç kalırız birisine bazense gereğinden erken tanışmışızdır ömürle. Zengin, yaşlı, fakir, kadın, çocuk ya da erkek. Neticede insanız ve fani. Yaşam çemberinin ucundan tutunan herkes gibi koşuyoruz hızlıca. Fakat aynı yerde dönüp durduğunu fark edemeyen bir hamster gibi yuvarlanıp başa dönüyoruz tekrar. Yoktan var, vardan yokluk. Sağlıklı bir ömür arayışı en önemlisi. Ne gereğinden fazla yaşamalı ne de hadsizce erken gitmeli bu diyardan. Sanki elimizde mi? Düşmüşüz bilinçsizce  bu dünyanın içerisine. Peki ya ideal ölme yaşı?       Karanlık olmasaydı ışık doğmazdı ya. Sonsuza kadar yaşasaydı insanoğlu her şey daha da anlamsız ve olabildiğince sıkıcı olurdu. Kısıtlı zaman tetikleyici unsur.  Bir şeyler yapmalı ve vakit olabildiğince dar. Düşündükçe insan bu konuda sürekli olarak kendisini darlar. İnsanlar her şeyi yapar ve yine de tövbekarlar. Tıpkı çalışan birinin tatil gününü dolu dol

                                     (John Wick 4/ Yönetmen; Chad Stahelski)     2014 yılında hiç beklentim olmadan ortalama bir aksiyon filmi izleme beklentisiyle salona girdiğim Keanu Reeves başrollü John Wick'in büyük bir aksiyon serisine dönüşeceğinden benimle birlikte eminin ki yaratıcı ekibinin de haberi yoktu. Her devam filmi bir öncekini aşmalı mantığıyla hareket etse de serinin ruhunu olağanca abartısına rağmen gerçekçilik hissinden bir an bile kopmamaya çalışan eski usul aksiyon sahnelerinden aldığını ve basit bir hikayeye yedirilmiş onlarca aksiyon sahnesiyle türün meraklılarını oldukça tatmin eden filmler ortaya çıktığını söylemek mümkün.     Süreç içerisinde bir çok aksiyon yıldızının da katılımıyla bu  film serisi çoktan bir b tipi aksiyon ve dövüş filmlerinin The Avengers'ı gibi  bir noktaya geldi. Aynısını daha önce yapmaya çalışan fakat hedefe  ulaşamayan The Expendables ve bir önceki filmi geçme kaygısından dolayı artık gösterecek farklı bir şeyi kalmadığı içi

          Küçük yaşta korku filmi izlemeye başlayan biri olarak Scream serisine kayıtsız kalmam na-mümkün. Henüz sekiz yaşlarındayken ilk filmin afişine semt sinemamızın önünde iç geçirerek baktığımı (şu an orası otopark oldu, tek eksiğimiz otopark ülkece.) fakat filme bir türlü giremeyi başaramadığımı hatırlıyorum. Yazar Kevin Williamson'un korku filmi klişelerini hatim eden bakış açısı ve  korku filmlerinin ustası Wes Craven'ın yenilikçi vizyonuyla kült bir film oldu Scram ve teen-slasher türünü yeniden diriltti. İlk filmi televizyon ve video'da defalarca izleyip repliklerine kadar ezberlediğimi söylesem abartmış olmam.      İyi kötü devam filmleriyle süre gelen seri Wes Craven'in dördüncü filmi çektikten sonra üzücü vefatı ardından benim de izlerken gayet eğlendiğim 2019 tarihli korku komedi filmi Ready or Not'ın yönetmenleri ve yeni bir yazar ekibi tarafından tekrar ele alındı ve genel olarak olumlu eleştiriler alan (benim için ortalama bir filmdi) ve iyi gişe y

                                                                          (FOTO/ TRTHABER)     Pazar akşamı havaların iyice soğuması ve biraz da haftanın gözümde büyümesinin etkisiyle erken yatmaya karar veriyorum. Sabah alarm sesiyle doğrulup elimi yüzümü yıkadıktan sonra evden çıkmadan önce gündeme bakmak için  bir ekşi sözlüğe gireyim diyorum. Öğreniyorum ki benim gibi akşamdan alarmını  kuran çoğu can uyanamamış bu sabaha. 10 ili tetikleyen bir deprem olmuş soğuk ve karanlık bu Şubat sabahında.           O kadar yıkıcı, o kadar şiddetliydi ki sarsıntılar herkes depremin farklı bir il merkezinde olduğunu düşünmüştü en başta. Sonra Ortalama 90 saniye süren, saat 4.17'de 7,7 şiddetinde ki yıkımın Kahramanmaraş merkezli olduğunu anladık. Bununla da kalmadı. Elbistan ilçesinde öğleden sonra 7,6 lık bir deprem daha ve Gaziantep'te  6,5 ve 6,4 büyüklüğünde artçı depremlerle yıkıldık tekrar tekrar.     Hatay tanınmaz hale geldi bu süreçte. Yakın dönem yıkım yaşamış Malatya'da.

      Görsel çok eskilerden konumuzla ilgili ve temsili. Liseye yeni başladığım 2004 yılında Tekirdağ'da arkadaşlarla öğlen bir şeyler atıştırma maceralarımızı anımsattı.  Denetimler az merdiven altı mekan çoktu yine de işini düzgün yapan ve çok uygun fiyattan sürümüne satış yapan yerler az değildi. Günümüz pahalılığında ise sürümden kazanmak mümkün olmadığı için her şey lüks. 2004 yılında  tavuk döner ve ayran işini o dönemin parası ile 75 kuruşa kapattığımı hatırlıyorum!     Şimdi bakınca çok saçma bir meblağ hatta imkansız! Ekmek 5 liraya doğru gelmişken sanki fantastik bir gelecekte yaşanmış gibi görünen bu durumun yaklaşık 19 yıl önce gerçek olması ise bence biraz acıklı. 2004 yılında asgari ücretin 303 lira olduğunu ve o para ile  insanların evlerini geçindirebildiklerini de anımsıyorum. Memur maaşı da o dönem asgari ücretin neredeyse iki katıydı günümüzün aksine!     O yıllarda  türlü yerlerde çok cüzi meblağlara tavuk dönerinden, tantunisine, kokoreçinden (hastasıyız), köft

      2009 yılında 3D ile sinemaya devrim geliyor rüzgarlarıyla vizyona giren, fakat Tekirdağ'da o zaman için ilgili teknoloji olmadığından buruk bir hevesle  2D olarak izleyebildiğim (şu an özellikle 2D seansları tercih ediyorum!) Avatar filminin çok uzun yıllar sonra gelen bu devam halkasıyla sonunda kavuşup bu film özelinde de 3D bir seansta filmi izlemiş oldum. Gözlüksüz 3D söylentisi bu film için ne yazık ki gerçek olmadı. Biz normal filmi projeksiyon ışığı kısık olduğu için kömür gibi izlediğimizden böyle bir teknoloji gelse de çok uzun yıllar bizde bir işe yaramaz zaten!     Öncelikle James Cameron'un; henüz küp küçük bir çocukken; ailem düğünde olduğu için emanet edildiğim komşunun tüplü televizyonunda Kanal D'de izlediğim Terminator 2 filminden beri hayranıyım. Film iyiyse nerede hangi teknolojiyle  izlediğinizin bir önemi yok bence. Sizi hikayenin içine alıp götürmesi, olayına  inandırmasıdır önemli olan. Sinema, tv, vhs, dvd, vcd, bilgisayar ekranı vs. vs. şu an