Atakan Dinç Tembel Sair

( Bir yaş grubu için travmatik trafik canavarı reklamı)   Bir olaya dışarıdan bakması var birde direkt içerisinde bulunup yaşaması. Herkesin her durumla ilgili elbet iyi kötü bir fikri var fakat fikri olduğu konuyu yaşamadan da tam anlamıyla neyin ne olduğunu bilmez insan. Daha çok küçükken televizyonda gördüğüm canavar temalı reklamda tanıdığım o canavarın yıllar sonra bir üniversite sınav arifesinde hızla akan trafikte  aracını önümüze kırmasıyla üç takla atmamıza neden olduğu o ana kadar.   Havalı aksiyon filmlerinde kaza anında karakter araç takla atarken sanki dakikalarca sürüyormuş gibi usul usul ağır çekim ve cam kırıkları içerisinde havalı havalı usulca yuvarlanır ya işte o an hiç de öyle bir an değil tabi. O an adeta x2 hızda video izlemek gibi.  İşler yolunda gitmeseydi şu an bu satırları yazamayacağım gibi nicelerinin yitip gittiği kazalarda  taklalar attığımız o an eğer karşı şeritten başka bir araç geliyor olsaydı bir çekirdek aile olarak belki 30 saniye gibi bir sürede yo

  Tamamen kişisel fikrim insan önce çocuklarına hayvanları sevmeyi öğretmeli. Hayvan sevgisi empatinin kişide başladığı bir ilk. Cana olan saygı. Çocuğun bazı şeyleri anlaması ancak onları sev(ebil)mesiyle mümkün birazda. Önce bir hayvan sever. Canlıdır. Sonra bütün canlıları sever. Böcek olur, bitki olur ya da insan. Cana saygı duymayı öğrenir ve daha önce yaşanan tecrübelerle de sabittir ki ağaç yaşken eğilir.  Sokaktaki canlar iç güdüleriyle var olur. Belirli bir hayat mücadelesine dahil olur. Doğar, büyür, ürer. Hastalanırsa ya da acıkırsa saldırganlaşabilir mesela fakat nihayetinde bir kedi kedidir. Yaşam mücadelesi içerisinde yolu bellidir. Evde ya da sokakta da olsa sonuçta kedidir kedi. İnsanlara da denk gelir bazen. İyilere denk gelir bu onun yuvası olur kötülere denk gelirse mezarı. Sosyal medya ve hayatımızın her noktasına giren anı yaşamak yerine paylaşma alışkanlığı hepimizi yordu, sıktı. Tek artı yönü, ne kadar sarsıcı da olsa kötülüğün ayan beyan önümüze serilmesi  oldu

  (Yazının kapak fotoğrafını ben çekmedim.) 2023 o kadar uzun bir yıl oldu ki yıl bitene kadar Kemal Kılıçdaroğlu bile genel başkanlıktan ayrılmak zorunda kaldı. Her yıl oluğu gibi şaşalı kutlamalar yapıldı yine geçen sene yılbaşında, evde kutlayanların resmi merasim tören kıyafeti oldu pijama; ne diyelim yaşasın terlik televizyon(smart olursa tadından yenmez aslında). Her şey iyi ya da kötü olabilir fakat elbette ki iyi de olsa kötü de her şeyin mutlak bir sonu var. 2023 için de yolun sonu görüldü yine . Adeta değiştirilmek için sırasını bekleyen bir cep telefonu modeli gibi (hiç bir şey tam anlamıyla asla değişmeyecek olsa bile) 2024 e yerini bırakma zamanı geldi artık.  İşte sanırım bu 2023'ün ölümü! Her sene bir önceki seneyi aratmasın istenir. Beklentiler zoraki olarak yükselir. Umut her zaman içimizde olsa da hayatın maalesef ki kötü bir espri anlayışı vardır ve genellikle gelen gideni her daim aratır. Gelenin kötü olmasından değildir bu arayış yanlış anlaşılmasın alışkanlıkl

    (1990- Yön. Kartal Tibet) Genciz. Bir koltuk arıyoruz. Çok mu zor sanki bir koltuk sahibi olmak. Bir koltuk olsun çalışalım, sadece kendi işimize bakalım. Bizim neyimiz eksik ki acaba. Onlar yaparsa biz de yaparız. İhtiyarlar sadece kendilerini düşünürlermiş hep. Yapışmışlardır oturdukları yerlere ve kalkmak bilmezler.  Peki biz gençlerin hali ne olacak, onlar  nasıl ilerleyecek? Biraz onlara da şans tanımak arada yenilikçi düşüncelerin getireceği yeni yollara yelken açmak gerekmez mi? Zaten zamanı geldiğinde bırakmak değil midir erdemli olanı. Bu yaşamak gibi bir şey birazda. Gençlik enerjisi, heyecanı ve her şeyi başarabileceğim arzusu zamanla kendini bilindik süreçlerin tekrarlarına bırakır. Profesyonellik heyecanın ölümüdür. Fakat insan konfor alanından çıkması gerektiği düşünülen fakat bu alandaki yerini sağlamlaştırmak için yaşayan bir yaratık aslında. Bunun için onu konforundan çıkaracak her şeyi düşman olarak görür.  Gençken bir heyecanla oturulan koltukta yaratılan  dünyan

                                                Zaman geldi kötü oldu iki kardeş.   Biri haklıydı diğeri ise kalleş.   İkisi de aynı fakat bulunur  bir nedeni.  İdeolojilerin yarattığı hiçliğin ortasında kaybolur bedeni.  İnsan dediğin hayvandır temelde ama medeni.  İçgüdüsel çıkarlarını düşünmektir iç savaşının ana nedeni. Tasmasını tutana göre havlar elbet her şeyin vardır bir bedeli. Ötekidir diğerine göre ötekileştirir beni.   İnsan insanca yaşamaya çalışır, bunun için diğer insanlarla savaşır. Siyah, beyaz, bazen Türk kimi zaman Kürt; biraz Müslüman çokça Yahudi. Soykırıma uğramamış gibi uğratır bir diğerini. Vurur vurulmamış sanki hiç kendisine; Acır acımaz diğerinin haline.  Savaşır tasmasını tutanlar için yaşasın ideoloji.  Fillere bir şey olmaz çimlerin hali biraz şüpheli. Başkalarının idealleri için bir ömür yitip gitmeli.  Sanki karşısındaki insan değilmiş gibi öldürmeli.  Zaman geldi kötü oldu iki kardeş.  Biri haklıydı diğeri ise kalleş.   İkisi de aynı fakat bulunur bir n

**TÜRK TELEVİZYONCULUĞU VE DİZİLER** Dijital platformların şekil değiştirdiği dizi izleme alışkanlığı bazı bünyeler için önlenemez bir bağımlılık.  Ne kadar filmci bir insan olsam da çocukluğum;  Süper Baba, Ruhsar, Çarli, Kaygısızlar, Ayrılsak ta Beraberiz gibi yerli dizileri keyifle izleyerek geçti. Hala daha ilgili dizilerin belirli bölümlerini açıp izleyip nostalji hissimi tatmin ederim. Doksanlar sonu bir televizyon kanalında aynı gecede yarışma, dizi, belgesel, talk show  ve film(gece yarısından sonra yanına kırmızı nokta gelir!) izlenebiliyordu. Diziler en fazla 40 dakikaydı ve bundan dolayı bölümler sakız gibi uzamıyordu. 2000'li yılların ortaları itibariyle kalite ve çeşitlilik adına dengeli giden televizyonculuk anlayışı; Behzat Ç, Leyla ile Mecnun, Avrupa Yakası gibi  benimde bayıldığım bir çok harika dizi izlemiş olmamıza rağmen sadece dizi odağına kaymaya başladı. Diziler izlendikçe alınan reklam ve buna bağlı olarak süreleri arttı ve artık her televizyon kanalında öze

       Kendi kendine konuşana deli derler ise kendi kendine yetebilene kim bilir neler neler derler? Hepimiz gün boyu farklı kimliklere bürünüp  bu kimlikler arasında üstlendiğimiz rollere göre farklı farklı kimi maskeler takıyoruz. Kimliklerimiz ve kişiliğimiz ile tutarlı bir bütün olarak hayatımızı idame ettirme çabası bu ve her seferinde yolun en başına döneceğimizi bilmemize rağmen içine hapsolduğumuz kısır döngüde yola çıktığımız durağa dön(ebil)mek adına olağanca gücümüzle mücadele ederken içimizdeki tutarlılığı kaybetmemeye çalışmak  gerçekten yorucu. Kimlikler çok fakat kişilik tek!     İnsan  olması gereken ile olmak istediği arasında sıkışıp kalınca gerçekleştiremediği potansiyelinin yükü kambur olur sırtına. Mevcut kimlik karmaşaları arasındaki savaştan tutarlı bir biçimde sağ çıkmaya çabasıdır bu. Bazen üstlendiğimiz bu kimlikler bizi iç dünyamızda bitmek bilmeyen bir tartışmaya sürükler. Sesli düşünüp kendi özünden bir ufuk açmaya çalışırsın olduğun yerden başka bakış açıl

                                                                      (Filme notum 10/8)        Her filmiyle üstüne koyarak giden ve son dönemin en kaliteli aksiyon serilerinden biri olan Görevimiz Tehlike'nin merakla beklenen yeni filmi bu hafta itibariyle vizyonda. Vizyonda aksiyon olarak doyurucu bir sezon geçirdiğimizi söylemek mümkün. Fast X, yeni bir John Wick filmi, henüz gör(e)mediğim İndiana Jones macerası derken gişede geçen sene  fırtınalar estiren Top Gun Maverick inde  yapımcı ve senaristi eski kurt   Christopher Mcquarrie yönetmen ve senarist koltuğuna; 60 yaşını devirse de dublörsüz ve bilgisiyar efektsiz eski usul gerçekçi bir aksiyon için her şeyini vermeye hazır aksiyon yıldızı Tom Cruise ise ikonik Ethan Hunt rolüne geri dönüyor.     Yazımın geri kalan kısmına serinin bir önceki filmi Fallout'u İmax'te izlemek için Çerkezköy'den İstanbul'a giderek gördüğümü ve aksiyon seven genel bir sinema izleyicisi olarak filmin izlediğim en iyi aksiyon filmle

           Seçim karmaşasından henüz tam anlamıyla çıkamamışken rutin hayata geri dönüş serzenişleri içerisinde yeni kabine ve bakanlıkların atama süreciyle artık bu tantananın son bulacağı inancı çoğumuza derin bir ohhhh çektirdi! Yorulduk gergin seçim atmosferinden. Hızlı bir geçiş ve kabulleniş süreci yaşadık. Ana muhalefet lideri bile; son şans diye değerlendirdiği seçimden sonra hiç bir şey olmamış gibi yerel seçim çalışmaları ve seçim öncesi eleştirilerini mecliste sıralamaya devam etti!        Ülkenin hali hazırda fabrika ayarlarına dönmeye çalışmasıyla yeni ekonomik yapılanmaların gelmesi de beklenen bir durumdu. Na(s)zar değmesin; paramızın alım gücü Madagaskar Ariary sına yaklaşmışken değişim söylemleri en azından ekonomi yönetimi açısından bazı revizyonların geleceğinin göstergesiydi. Değişim önemli evet. Bu vurgu pek çok kişi tarafından yapıldı. Mesela Fatih Portakal'a bir seyircisi artık sizin yerinize Fatih Mandalina haberleri sunsun şeklinde etkili bir çıkışta yaptı