Atakan Dinç Tembel Sair

  Toplumsal cinnetin eşiğindeyiz desem çok abartılı bir şekilde konuya giriş yapmış ol(a)mam sanırım. Ülkece her gün birbirinden kötü haberlerle sarsılıyoruz. Kadın cinayetleri, yanı başımızda biten ve bizi de sürükleme tehlikesi bulunan savaş, bize göçen ve bizden göçmeye çalışanlar, ekonomik darboğaz ve bunun tetiklediği ciddi geçim sıkıntısı. İşin sonu ne yazık ki koca bir mutsuzluk hissi. Toplumun çoğunda ve özelikle yeni kuşakta hiç de haksız olmayan çalışarak bir şeyler elde edemeyecek olmanın kara bulutlu düşünceleri ve bir yandan da yakamızı bırakmayan, yakında zirveyi göreceği düşünülen  işsizlik .  Her çocucuk umut doludur. Sonuçta onu gerçekleştirebileceğine inandığı beklentiler henüz üzmemiş, kurulu düzen henüz darmaduman etmemiştir. Bir an önce büyümek, potansiyelini görmek ve gerçekleştirmek ister. Büyüyünce de şartların asla eşit olmadığı ve olmayacağını pek açıdan tecrube eder ve kaygısız çocukluk günlerini özler. Özellikle aileden sağlam bir birikim ve mi...

                                                    BETER BÖCEK KÜLTÜ Bazı filmler kimlerimiz için zamansız ve özeldir. Kendi adıma bu filmlerden biri  sekiz dokuz yaşlarında bir çocukken tvde ana haber bülteninden hemen  sonra izleyerek tanıştığım,  1988 yapımı Tim Burton yönetiminde ki Beetlejuice. Türkçe adıyla namı değer Beter Böcek. Televizyonda rastlayınca kanalı asla değiştir(e)mediğim(gündüz kuşağında yayınlandığında bayram gezmesi yaparken bile tv açtırmışlığım vardır.)  ve her fırsatta tekrar tekrar hayranlıkla izleyerek farklı detaylar fark ettiğim filmlerden birisi bu. Burton'un inanılmaz hayal gücü, yaratıcı ve defalarca izleme isteği uyandıran hayranlık bırakan sekansları(Day-O derim), müzikleri  ve Michael Keaton'un inanılmaz performansıyla her zaman taze kalabilen deli işi bir film.  4k versiyonu şu an arşivimde ...

  Uzun zamandır bir şeylerin eksikliğini hissediyorum. Ne olduğunu tam olarak anlamlandıramadığım bir histi bu. Ta ki  bu sabaha kadar. Evet baya bir süredir sosyal medyada herhangi bir platformun engellenmediğini farkettim  instagrama erişimin kesilmesiyle. En son ekşi sözlüğe;  eksisozlukgüzelyazi3162.org hesabından girmiştim sanırım.  Hamaset mi dersiniz etmemi bilmiyorum fakat tek düşündüğüm nokta bu kısıtlamalarla hiçbir zaman bir noktaya varılamadığı.  Bir platformu engellemekle tam olarak kim cezalandırılıyor? Yeri geldiği zaman haklı olarak her konuda insanın tepki göstermesi olasıdır. Ben herhangi bir nedenden bir markaya kızdıysam kullanmam. Bir ürünü satın almam. Aboneliğimi iptal ettirebilirim fakat tüm bunların yanı sıra devlet eliyle böyle top yekün bir engelleme süreci sanki bu patlformları kullananları cezalandırmak gibi. Kurumlardansa kişiler cezalandırılıyor. Yıllardır şu bakış açısını değiştiremedik.  Sosyal medyanın gitgide hepimiz...

  Gerçeklerin  iz düşümü der ki; eğer birini gerçekten  kaybetmek istiyorsan  durma onu çok sev. Sadece sen istedin diye değerlidir zaten  çoğu şey. Umut etmekten vazgeçmez  insan fakat yaşadıkları karşısında gitgide küçülür beklentisi. Etrafında ki kimseye anlatamaz gönlünde onu yelkensiz yakalayan küçük meltemlerin etkisi. **** İnsan hep anlaşılmak istedi kimse gerçekten  anlayamadı karşısında ki tarafı. Herkes elbette kendince haklı, küçük dünyasında  ki düşünceleri ise sadece kendisindedir saklı. İyi niyet, muhabbet ve dostluk belki bazılarımızın tek temennisi.  Anlaşılmak istiyor insan elbet anlaşılamazsa nasıl anlatsın tüm bunları kendisi.  **** Hayat başından sonuna sürekli kendisini tekrarlayan bir dans koreografisi.  Herkes haklı, hiç haksız yok. Mutluluğa hazırlar; mutsuzluğa karınlar hep tok.  Rahat rahatsız eder insanoğlunu tanrıları kızdırmamak için arada bir günah keçisi kurban etmeli.  Hiçbir  şey olmam...

       Ülkece sadece futbol ile yatıp futbol ile kalkamıyoruz (bazıları izlediği maçın heyecanına dayanamayıp ölüyor da aynı zamanda!) Futbol genlerimizde, pek tabi biz de doğal bir futbol ülkesiyiz. Diğer toplumlarda olduğu gibi bizim için de dinden sonra bildiğin en etkili afyon bu aslında. Ne zaman ola ki bizi derinden sarsan bir olay gerçekleşse bir iki zaman sonra derbi ya da milli maç varsa anında yaşanan  her şeyi unutup birlik oluruz.       Keşke maç izlemek dışında da arada böyle dirayetli duruşlar gerçekleştirebilsek. Olabilse böyle kimi bazı şeyler. Gözleri kör eden birbirimizi ötekileştiren bir etmende olabiliyor bu spor bazen pek tabi. Bazılarımızsa doğuştan fanatik. Bileğini kesse takımının renkleri akar, göbek kordonu sarı kırmızıdır, ölümüne bir takımı tutar. Gazını alamazsa belki; ben mi yoksa takımın mı diye onu darlayan eşini bile duruma göre boşar.      Yakın bir dönemde oynanacak bir derbi maçı vs. var ise ...

Görsel (Zenci Parmağı Tatlısı- İftar tavsiyesi değildir.) Doğruya doğru; ülkemizde siyahi kökenli kişilere gereğinden fazla bir ilgi gösteriyoruz aslında. Toplumca kanımıza işlemiş futbol manyaklığının ve siyahi futbolcuların bunda etkisi nedir bilemiyorum  fakat Umut Sarıkaya'nın da bir karikatüründe konu edindiği üzere zenci övmek gibi bir alışkanlığımız var doğruya doğru. Cem Yılmaz'ın tabiriyle sonuçta  sırıksız sırıkla atlaya(bile)n adamlar bunlar. Atletik, kibirsiz ve kimi zamanda yarım ağız Türkçeleriyle saat satarken konuşma çabaları belki biraz da bize sevimli gelen. Tamam abijim, sorun yok babajım gibi mahçup tepkileri. Son dönem ülke dış politikalarının fazla dışa dönmesi neticesinde dünyanın dört bir yamyamından ay pardon yanından insanlar ülkemize akın ediyor. Adeta akıncılar gibiler gerçekten. Bu akıcı Türkçe konuşamayan akıncılar artık sadece sokakta köşede bekleyen seyyar satıcılılardan ibaret değiller.  Afrikalısı, Pakistanlısı, Suriyelisi ve de niceleri ...

( Bir yaş grubu için travmatik trafik canavarı reklamı)   Bir olaya dışarıdan bakması var birde direkt içerisinde bulunup yaşaması. Herkesin her durumla ilgili elbet iyi kötü bir fikri var fakat fikri olduğu konuyu yaşamadan da tam anlamıyla neyin ne olduğunu bilmez insan. Daha çok küçükken televizyonda gördüğüm canavar temalı reklamda tanıdığım o canavarın yıllar sonra bir üniversite sınav arifesinde hızla akan trafikte  aracını önümüze kırmasıyla üç takla atmamıza neden olduğu o ana kadar.   Havalı aksiyon filmlerinde kaza anında karakter araç takla atarken sanki dakikalarca sürüyormuş gibi usul usul ağır çekim ve cam kırıkları içerisinde havalı havalı usulca yuvarlanır ya işte o an hiç de öyle bir an değil tabi. O an adeta x2 hızda video izlemek gibi.  İşler yolunda gitmeseydi şu an bu satırları yazamayacağım gibi nicelerinin yitip gittiği kazalarda  taklalar attığımız o an eğer karşı şeritten başka bir araç geliyor olsaydı bir çekirdek aile olarak belki...

  Tamamen kişisel fikrim insan önce çocuklarına hayvanları sevmeyi öğretmeli. Hayvan sevgisi empatinin kişide başladığı bir ilk. Cana olan saygı. Çocuğun bazı şeyleri anlaması ancak onları sev(ebil)mesiyle mümkün birazda. Önce bir hayvan sever. Canlıdır. Sonra bütün canlıları sever. Böcek olur, bitki olur ya da insan. Cana saygı duymayı öğrenir ve daha önce yaşanan tecrübelerle de sabittir ki ağaç yaşken eğilir.  Sokaktaki canlar iç güdüleriyle var olur. Belirli bir hayat mücadelesine dahil olur. Doğar, büyür, ürer. Hastalanırsa ya da acıkırsa saldırganlaşabilir mesela fakat nihayetinde bir kedi kedidir. Yaşam mücadelesi içerisinde yolu bellidir. Evde ya da sokakta da olsa sonuçta kedidir kedi. İnsanlara da denk gelir bazen. İyilere denk gelir bu onun yuvası olur kötülere denk gelirse mezarı. Sosyal medya ve hayatımızın her noktasına giren anı yaşamak yerine paylaşma alışkanlığı hepimizi yordu, sıktı. Tek artı yönü, ne kadar sarsıcı da olsa kötülüğün ayan beyan önümüze serilme...

  (Yazının kapak fotoğrafını ben çekmedim.) 2023 o kadar uzun bir yıl oldu ki yıl bitene kadar Kemal Kılıçdaroğlu bile genel başkanlıktan ayrılmak zorunda kaldı. Her yıl oluğu gibi şaşalı kutlamalar yapıldı yine geçen sene yılbaşında, evde kutlayanların resmi merasim tören kıyafeti oldu pijama; ne diyelim yaşasın terlik televizyon(smart olursa tadından yenmez aslında). Her şey iyi ya da kötü olabilir fakat elbette ki iyi de olsa kötü de her şeyin mutlak bir sonu var. 2023 için de yolun sonu görüldü yine . Adeta değiştirilmek için sırasını bekleyen bir cep telefonu modeli gibi (hiç bir şey tam anlamıyla asla değişmeyecek olsa bile) 2024 e yerini bırakma zamanı geldi artık.  İşte sanırım bu 2023'ün ölümü! Her sene bir önceki seneyi aratmasın istenir. Beklentiler zoraki olarak yükselir. Umut her zaman içimizde olsa da hayatın maalesef ki kötü bir espri anlayışı vardır ve genellikle gelen gideni her daim aratır. Gelenin kötü olmasından değildir bu arayış yanlış anlaşılmasın alışka...

    (1990- Yön. Kartal Tibet) Genciz. Bir koltuk arıyoruz. Çok mu zor sanki bir koltuk sahibi olmak. Bir koltuk olsun çalışalım, sadece kendi işimize bakalım. Bizim neyimiz eksik ki acaba. Onlar yaparsa biz de yaparız. İhtiyarlar sadece kendilerini düşünürlermiş hep. Yapışmışlardır oturdukları yerlere ve kalkmak bilmezler.  Peki biz gençlerin hali ne olacak, onlar  nasıl ilerleyecek? Biraz onlara da şans tanımak arada yenilikçi düşüncelerin getireceği yeni yollara yelken açmak gerekmez mi? Zaten zamanı geldiğinde bırakmak değil midir erdemli olanı. Bu yaşamak gibi bir şey birazda. Gençlik enerjisi, heyecanı ve her şeyi başarabileceğim arzusu zamanla kendini bilindik süreçlerin tekrarlarına bırakır. Profesyonellik heyecanın ölümüdür. Fakat insan konfor alanından çıkması gerektiği düşünülen fakat bu alandaki yerini sağlamlaştırmak için yaşayan bir yaratık aslında. Bunun için onu konforundan çıkaracak her şeyi düşman olarak görür.  Gençken bir heyecanla oturulan ko...

                                                Zaman geldi kötü oldu iki kardeş.   Biri haklıydı diğeri ise kalleş.   İkisi de aynı fakat bulunur  bir nedeni.  İdeolojilerin yarattığı hiçliğin ortasında kaybolur bedeni.  İnsan dediğin hayvandır temelde ama medeni.  İçgüdüsel çıkarlarını düşünmektir iç savaşının ana nedeni. Tasmasını tutana göre havlar elbet her şeyin vardır bir bedeli. Ötekidir diğerine göre ötekileştirir beni.   İnsan insanca yaşamaya çalışır, bunun için diğer insanlarla savaşır. Siyah, beyaz, bazen Türk kimi zaman Kürt; biraz Müslüman çokça Yahudi. Soykırıma uğramamış gibi uğratır bir diğerini. Vurur vurulmamış sanki hiç kendisine; Acır acımaz diğerinin haline.  Savaşır tasmasını tutanlar için yaşasın ideoloji.  Fillere bir şey olmaz çimlerin hali biraz şüpheli. Başkalarının idealleri ...

**TÜRK TELEVİZYONCULUĞU VE DİZİLER** Dijital platformların şekil değiştirdiği dizi izleme alışkanlığı bazı bünyeler için önlenemez bir bağımlılık.  Ne kadar filmci bir insan olsam da çocukluğum;  Süper Baba, Ruhsar, Çarli, Kaygısızlar, Ayrılsak ta Beraberiz gibi yerli dizileri keyifle izleyerek geçti. Hala daha ilgili dizilerin belirli bölümlerini açıp izleyip nostalji hissimi tatmin ederim. Doksanlar sonu bir televizyon kanalında aynı gecede yarışma, dizi, belgesel, talk show  ve film(gece yarısından sonra yanına kırmızı nokta gelir!) izlenebiliyordu. Diziler en fazla 40 dakikaydı ve bundan dolayı bölümler sakız gibi uzamıyordu. 2000'li yılların ortaları itibariyle kalite ve çeşitlilik adına dengeli giden televizyonculuk anlayışı; Behzat Ç, Leyla ile Mecnun, Avrupa Yakası gibi  benimde bayıldığım bir çok harika dizi izlemiş olmamıza rağmen sadece dizi odağına kaymaya başladı. Diziler izlendikçe alınan reklam ve buna bağlı olarak süreleri arttı ve artık her televizyo...

       Kendi kendine konuşana deli derler ise kendi kendine yetebilene kim bilir neler neler derler? Hepimiz gün boyu farklı kimliklere bürünüp  bu kimlikler arasında üstlendiğimiz rollere göre farklı farklı kimi maskeler takıyoruz. Kimliklerimiz ve kişiliğimiz ile tutarlı bir bütün olarak hayatımızı idame ettirme çabası bu ve her seferinde yolun en başına döneceğimizi bilmemize rağmen içine hapsolduğumuz kısır döngüde yola çıktığımız durağa dön(ebil)mek adına olağanca gücümüzle mücadele ederken içimizdeki tutarlılığı kaybetmemeye çalışmak  gerçekten yorucu. Kimlikler çok fakat kişilik tek!     İnsan  olması gereken ile olmak istediği arasında sıkışıp kalınca gerçekleştiremediği potansiyelinin yükü kambur olur sırtına. Mevcut kimlik karmaşaları arasındaki savaştan tutarlı bir biçimde sağ çıkmaya çabasıdır bu. Bazen üstlendiğimiz bu kimlikler bizi iç dünyamızda bitmek bilmeyen bir tartışmaya sürükler. Sesli düşünüp kendi özünden bir ufuk açmay...

                                                                      (Filme notum 10/8)        Her filmiyle üstüne koyarak giden ve son dönemin en kaliteli aksiyon serilerinden biri olan Görevimiz Tehlike'nin merakla beklenen yeni filmi bu hafta itibariyle vizyonda. Vizyonda aksiyon olarak doyurucu bir sezon geçirdiğimizi söylemek mümkün. Fast X, yeni bir John Wick filmi, henüz gör(e)mediğim İndiana Jones macerası derken gişede geçen sene  fırtınalar estiren Top Gun Maverick inde  yapımcı ve senaristi eski kurt   Christopher Mcquarrie yönetmen ve senarist koltuğuna; 60 yaşını devirse de dublörsüz ve bilgisiyar efektsiz eski usul gerçekçi bir aksiyon için her şeyini vermeye hazır aksiyon yıldızı Tom Cruise ise ikonik Ethan Hunt rolüne geri ...

           Seçim karmaşasından henüz tam anlamıyla çıkamamışken rutin hayata geri dönüş serzenişleri içerisinde yeni kabine ve bakanlıkların atama süreciyle artık bu tantananın son bulacağı inancı çoğumuza derin bir ohhhh çektirdi! Yorulduk gergin seçim atmosferinden. Hızlı bir geçiş ve kabulleniş süreci yaşadık. Ana muhalefet lideri bile; son şans diye değerlendirdiği seçimden sonra hiç bir şey olmamış gibi yerel seçim çalışmaları ve seçim öncesi eleştirilerini mecliste sıralamaya devam etti!        Ülkenin hali hazırda fabrika ayarlarına dönmeye çalışmasıyla yeni ekonomik yapılanmaların gelmesi de beklenen bir durumdu. Na(s)zar değmesin; paramızın alım gücü Madagaskar Ariary sına yaklaşmışken değişim söylemleri en azından ekonomi yönetimi açısından bazı revizyonların geleceğinin göstergesiydi. Değişim önemli evet. Bu vurgu pek çok kişi tarafından yapıldı. Mesela Fatih Portakal'a bir seyircisi artık sizin yerinize Fatih Mandalina h...