Atakan Dinç Tembel Sair

                                                                        Bir zamanlar daha henüz küçük bir çocukken sınırsız ihtimallerin denizinde umut içerisinde yüzerdik. Bolca kurulan hayal. O hayallerin gerçekleşmemesi için hiç sebep yokken ve henüz hiçbiri tam anlamıyla gerçekleşmemişken. Her çocuk bir potansiyel.  Ne yazık ki çoğu potansiyelinin getirdiği beklentilerin altında acımasızca ezilir bazen. Yaş ilerler, ihtimaller denizi bir noktadan sonra kurumaya başlar. İstenileni elde edebilmek, prestijli bir yaşam sürebilmek için hayallerin hedefi  para ve onun getirdiği finansal özgürlüğe ulaşmak olur. Peki bu kısa yoldan nasıl olur? Hayaller gitgide gerçek dışı gelmeye başlar büyüdükçe. İstediği herşeye sahip çok önemli biri olmanın pek mümkün olmadığını görürsün. Hayallerini gerçeğe teslim et...

(Dayanamadığım gerçek olaylara dayanmaktadır) 1994 yılı Mayıs ayı başlarında sıcak denebilecek bir Malkara sabahına uyanıyorum. O gün evde belirli belirsiz bir telaş var. Yaklaşan kurban bayramından dolayı pazara gidilip alınacak bir kurbanlığın da biraz etkisi olmuş olabilir bu telaşta. Dedemlerin bahçeyi gören mutfağında hızlı bir kahvaltı. Ardından dedem, babam  ve ben operasyon için ayalanan beyaz komyenete binip kurban pazarına doğru yola çıkıyoruz. Henüz beş yaşında bir çocuk için büyük aksiyon bu.   Pazara varılıyor. Hararetli geçe pazarlıklar arasında kaderini bekleyen kurbanlıklar var. Bizimkiler sonunda bir koçta karar kılıyorlar.  Hayvan kamyonete yüklenip evin arka bahçesinde son gününe kadar kurban edilmeyi beklemek üzere yola çıkıyor. Bir incir ağacının bulunduğu; etrafı tellerle ve komşu evlerle çevrili, toprağı eşeleyerek vakit geçirdiğim, evin mutfağından dışarı açılan küçük bir bahçe burası. Kurbana vermem için çanak içerisinde marul tutuşturuyor babanne...

            (Güçlendirilmiş İsmail Kartal ) Hangi cinsiyetten olursak olalım; yıllardır tarafımıza dayatılan toplumsal baskı bombardımanı klişelerin altında sürüklenerek hayatımızı geçirmeye çalışıyoruz. Taraf olmayan her zaman bertaraf ilan edilmeye devam ediliyor ne yazık ki. Bizim için ön görülen toplumsal roller ve üzerimizden yaratılan beklentilerin birazını dahi karşıla(ya)mayacak olalım; sinirden hıncını alamayan yaşlı bir hacı grubu tarafından taşlanan şeytana dönüşüyoruz!  Toplumun hepimizden beklentileri var elbet ve bu noktada adam olmak, erkek olmak gibi keskin bir şekilde sınırlandırılmış rollenmeler üzerine konuşalım biraz bugün. Kadınların da bir ton başka sorun ve sıkıntıları var elbet onları başka bir yazıda konuşuruz belki.  Erkek olmak deyince herkesin aklına bir takım klişeler gelir. Kimsenin;  yaşadığı hayat, derdi, karakteri, yönelimleri bir değilken temel olarak toplum tarafından bu cinsiyet sahiplerinin tek tip davranm...

1967 de Maçka da başlayıp 2025 yılı bir bayram akşamı verdiği konser sırasında Kıbrıs Gazimağusa da sonlanan Halk Müziği dolu bir hayat. Bu yıl üst üste kaybettiğimiz kıymetli isimlerden bir diğeri oldu Volkan Konak namı değer Kuzeyin Oğlu. Çok erken ve acı bir veda. Memleketin huzuru kaçtı kaçalı hiçbir şeyin  yakın zamanda düzeleceği yok gibiyken huzur içerisinde uyusun.  Halk müziği çok dinleyen biri değilim fakat bazı sanatçılar özeldir. Yaptıkları işi öyle iyi yaparlar ki onları kategorize edemezsiniz. Volkan Konak'ta sanatında böyle biriydi. Onunla tanışmam ve müziğiyle kaynaşmam 2009 yılında evdekilerin arabada rock müzik çalmamdan artan yoğun şikayetleri ve özel talepleriyle Mimoza albümünü almamla başladı. Edirne de öğrenci evime gidip dönerken, civar yerlere gezmeye giderken ya da bir bayram ziyareti yolculuğunda arabadaki yoğun metal tadından bizimkiler ne zaman fenalaşsa sakinleşmeleri için dil altı hapı olarak direkt Mimoza albümü cd çalara takılır, arabadaki herk...

  Her zaman muhakkak bir yerlerden beklenen bir para vardır. Arkadaşa borç verilen arkasından boş verilen bir para. Yatırımlık olarak Sucukçu Kaan'ın alınan 40 liralık hissesi, faiz, coin, ot bot değerlenip geri döneceği düşünülen bir para. Dedenin kırk yıldır kimseye bir fayda sağlamamış, elalemin boku ot olup erafına bir ton ev yapılırken arada bomboş kalmış arsaya yapılabilecek evlerden doğacak bir para. Yıllardır emek verip çalıştığınız iş yerinizden def edilirseniz kıdem tazminatı olarak tarafınıza eskitme bedeli şeklinde yatırılacak bir para. Kumarda 5.000 tl kazandığınız için 155.000 tl borçlandığınız, loto totodan beklenen  dönerse senindir bir para. Para para para. Varlığı hiç dert değil bence, yoksa bulda ara! Romantikliği bırakalım. Para hepimiz için olmazsa olmaz aslında. Hepimizin aklında; elime toplu bir para geçse, sayısalı tuttursam, dedemin arsaya evler yapılsa da kiralarıyla yaşayıp gitsem, işe güce gitmeden kahır ve kabir azabı çekmeden dilediğince yaşamımı ...

Yine yeni  bir Ramazan arifesi. Nerede o eski Ramazanlar? Yaza gelen yazlıkçı Ramazanlar. Kışın orucun uykuya tutturulduğu x1.5 hızla geçen Ramazanlar. Bu ay içmeyi bırakıp bana yakışmaz diyen Ramazanlar.  Çoğumuzun çocukluğunda yaşadığı anılar ve o ramazan günleri bir başka tabi.    Sanki eski halimizden eser kalmış, geçmiş geçmişte kalmamış gibi hep aramaktan sıkılmadığımız o eskinin, bize yaşattığı hissiyatın ve tadın peşindeyiz aslında.  Beki umudumuzun yaşlanmadığı o günlere  biraz da özlemimiz.                      Çocuk orucu diye kandırılıp öğlen yemeği ile orucun sonlandığı, oruç tuan diğer arkadaşlardan geri kalmamak için çoğu zaman oruç tutulan; tutulan orucun da havasının bir güzel atıldığı o eski günler. Davulcunun farklı bir yorum katmak istemesi sebebi ile gecenin bir yarısı Trakya Oyun havası ile uyandırılıp cin düğünü olmadığı anlaşılınca başlayan sıcak sahur kahvaltıları. Ekseriyetle t...

      Uzun zamandır ne üzerine karalayacağımı düşünüyordum. Üzerine yazılabilecek bir çok mesele ve saatlerce konuşulabilecek pek çok gündem konusu mevcut. Her ülke insanı gibi bende mevcut pek çok sorun ve durumdan bunalmış durumdayım. Bazı konuları ne görmeye ne yazmaya mecalim var. Sonunda üst üste yaşanan toplu alkol ölümleriyle ilgili bir kaç kelam etmeye karar verdim. Konu pek şakalar yapılabilecek bir şey değil. Yine de ülkemize yakışır bir trajikomiklikte.   Öncelikle birbirine aşırı tahammülsüz bir toplum olduk. İşsiz işi olana, işi olan daha iyi işi olana, muhafazakar yaşayan daha sekülere, imkanı olan daha iyi imkanları olana tahammülsüz. Kimse kimseyi çekemiyor, anlamıyor, anlamak istemiyor. Toplumda bir nefret iklimi hakim. Onlarca kişi alkol zehirlenmesinden hayatını kaybedip ölüyor, birileri içmeselermiş deyip içini rahatlatmaya çalışıyor. Bakın bu dramdır.  Daha önce ülkemizde insanların biraz olsun kafa dağıtıp hayat kavgasında nefes almasını s...

  2024 yılını büyük umut ve kutlamalarla karşılayalı neredeyse bir  yıl oldu. Şimdi bir an önce ölmesini bekliyoruz. İnsanoğlu bu kadar tutarlıdır işte. 2024 e ölüm! Boktan bir yıl değil mi? Bence yıllarda sorun yok hayat genel olarak boktan. Bir sayfayı hevesle açarsınız ama bir türlü istediğiniz heves ile devam edemezsiniz ya. Hatalar yaparsınız, çizikler atarsınız,  en sonunda sanki suç o sayfadaymış gibi bir sonraki sayfada aynı hataları yapmamak için kopya çekeceğinize onu yırtıp atarsınız. Yıllarda yıllar içerisinde bu misyonu üstlenmiş gibi. Milli Eğitim Bakanlığı okullarımızda Yılbaşı kutlamalarının kısıtlanması ile ilgili Noel Babaya karşı Nasreddin Hoca  saflarında çabalarken (keşke zamanında ödenmeyen ücretli öğretmen maaşlarıyla ilgili de biraz çabalasalar) özellikle çocuklar yine heyecanlı, çarşı pazar kırmızı ve türevi türlü ürünlerle dolu, dijital  platformlarda zibilyon adet sikindirik yılbaşı filmi, çerezciler Dubai çikolatasıyla ...

  Yaklaşık 25 yıl sonra 2000 yılının hit filmi Gladyatör Ridley Scott'ın yönetiminde geri döndü. Sinema kültürümüz kötü izleme deneyimlerinin etkisiyle ( parlaklığı kısılmış projeksiyon, ayarsız görüntü, ses vb. teknik sorunlar) gittikçe evde film deneyimine dönmüş olsa da düzgün bir salon bulabilirseniz bazı filmleri beyazperde de tecrube etmek hala keyifli. Yıllar sonra geri dönen bu devam filmi de bunlardan biri. Her karesine özenilerek emek verilmiş, sinemanın teknik tüm nimetlerinden yararlanan, mümkün olunan en iyi salonda görülmeyi hak eden bir tecrube.  Yıllar sonra gelen devam filmleri genelde lanetlidirler. Başarısız olurlar ya da nefret objesine dönüşürler. Objektif olmak adına elimden geldiğince Gladyatör 2 yi kendi ayakları üzerinde duran bir film olarak ilk filmden ayrı bir iş olarak izlemeye çalıştım.  Filmin günah ve sevabıyla  teknik ve anlatı olarak ilk filmden hiçbir eksik yanı olmadığı düşünüyorum. İlk filmi sevmeyen bu filmi de sevmez sevenlerden...

  Toplumsal cinnetin eşiğindeyiz desem çok abartılı bir şekilde konuya giriş yapmış ol(a)mam sanırım. Ülkece her gün birbirinden kötü haberlerle sarsılıyoruz. Kadın cinayetleri, yanı başımızda biten ve bizi de sürükleme tehlikesi bulunan savaş, bize göçen ve bizden göçmeye çalışanlar, ekonomik darboğaz ve bunun tetiklediği ciddi geçim sıkıntısı. İşin sonu ne yazık ki koca bir mutsuzluk hissi. Toplumun çoğunda ve özelikle yeni kuşakta hiç de haksız olmayan çalışarak bir şeyler elde edemeyecek olmanın kara bulutlu düşünceleri ve bir yandan da yakamızı bırakmayan, yakında zirveyi göreceği düşünülen  işsizlik .  Her çocucuk umut doludur. Sonuçta onu gerçekleştirebileceğine inandığı beklentiler henüz üzmemiş, kurulu düzen henüz darmaduman etmemiştir. Bir an önce büyümek, potansiyelini görmek ve gerçekleştirmek ister. Büyüyünce de şartların asla eşit olmadığı ve olmayacağını pek açıdan tecrube eder ve kaygısız çocukluk günlerini özler. Özellikle aileden sağlam bir birikim ve mi...