Atakan Dinç Tembel Sair

**TÜRK TELEVİZYONCULUĞU VE DİZİLER** Dijital platformların şekil değiştirdiği dizi izleme alışkanlığı bazı bünyeler için önlenemez bir bağımlılık.  Ne kadar filmci bir insan olsam da çocukluğum;  Süper Baba, Ruhsar, Çarli, Kaygısızlar, Ayrılsak ta Beraberiz gibi yerli dizileri keyifle izleyerek geçti. Hala daha ilgili dizilerin belirli bölümlerini açıp izleyip nostalji hissimi tatmin ederim. Doksanlar sonu bir televizyon kanalında aynı gecede yarışma, dizi, belgesel, talk show  ve film(gece yarısından sonra yanına kırmızı nokta gelir!) izlenebiliyordu. Diziler en fazla 40 dakikaydı ve bundan dolayı bölümler sakız gibi uzamıyordu. 2000'li yılların ortaları itibariyle kalite ve çeşitlilik adına dengeli giden televizyonculuk anlayışı; Behzat Ç, Leyla ile Mecnun, Avrupa Yakası gibi  benimde bayıldığım bir çok harika dizi izlemiş olmamıza rağmen sadece dizi odağına kaymaya başladı. Diziler izlendikçe alınan reklam ve buna bağlı olarak süreleri arttı ve artık her televizyon kanalında öze

Merhaba. Okumaya başlamadan konu ile ilgili aşağıdaki  video kritiği izleyebilirsiniz. Filmleri genelde sinemada izlemeyi sever ve her sinemasever gibi bunu isterim tabi ki; bu günlerde salonlar kapalı olduğu için böyle bir durum mümkün değil ve sürecin ne zamana kadar sarkacağı ise soru işareti. Dijital platformlara gün doğdu ve bu vesileyle evde kalan herkes netflix, blu tv, phu tv(ücretsiz bir platforma göre iyi iş çıkarıyorlar), youtube ya da illegal alternatifleriyle vakit öldürmeye başladı. Bu süreçte abone sayıları katlanan dijital platformlar kendini Kat 1 de hissederken sinemalar 333. kata indi! Cinayet Süsü vizyonda iken benim de bir türlü fırsat yaratıp gidemediğim, takvim yoğunluğundan dolayı da biraz hızlı gösterimden kalkmasından dolayı perdede izleyemediğim filmlerden biriydi. Netflix'e gelmesi vesilesiyle malum ortamlarda da yerini aldı ve bir anda gündeme oturdu. Ben de herkes gibi gelir gelmez izledim filmi. Peki absürd komedi denemesi olan film ne