Atakan Dinç Tembel Sair

  Yaşamın ideal ve vazgeçilmez sonucudur ölüm. Farklı hayatlar içerisinde sürüklenip gideriz. Bazen çok geç kalırız birisine bazense gereğinden erken tanışmışızdır ömürle. Zengin, yaşlı, fakir, kadın, çocuk ya da erkek. Neticede insanız ve fani. Yaşam çemberinin ucundan tutunan herkes gibi koşuyoruz hızlıca. Fakat aynı yerde dönüp durduğunu fark edemeyen bir hamster gibi yuvarlanıp başa dönüyoruz tekrar. Yoktan var, vardan yokluk. Sağlıklı bir ömür arayışı en önemlisi. Ne gereğinden fazla yaşamalı ne de hadsizce erken gitmeli bu diyardan. Sanki elimizde mi? Düşmüşüz bilinçsizce  bu dünyanın içerisine. Peki ya ideal ölme yaşı?       Karanlık olmasaydı ışık doğmazdı ya. Sonsuza kadar yaşasaydı insanoğlu her şey daha da anlamsız ve olabildiğince sıkıcı olurdu. Kısıtlı zaman tetikleyici unsur.  Bir şeyler yapmalı ve vakit olabildiğince dar. Düşündükçe insan bu konuda sürekli olarak kendisini darlar. İnsanlar her şeyi yapar ve yine de tövbekarlar. Tıpkı çal...

                                    MUCİZE VİRÜS KORONA       Sabah saatime baktım aman Allah'ım ne uyuyorum bugünlerde; malum virüste var, işimden de tam zamanlamalı ayrıldım. Umarım arkadaşlarım virüsü benim yaydığımı düşünmüyordur. Çeyrek kokoreçten yayılsa virüs; sıçmıştım! Hep o benli yüzünden derlerdi belki de demezlerdi. Saatime bir baktım 6:00. Gözlerimi kapatıyorum ama gözüm benle aynı fikirde değil. Göz kapaklarını ittiriyor göz efendiler.      Biraz debelendikten sonra kalktım çay suyu koydum. Evde kalamayan emekçilerin servisleri geçmeye başladı camın önünden. Biraz onlara baktım. Sonra sabah haberleri başladı. Aynı konular ve sıkıcı gündem içerisinde kahvaltımı  edip artan çaydan bir bardak alıp balkonuma geçtim ve düşünmeye başladım. Bu korona hayat kumandasının dur tuşuna basan, bize ve  yaptığımız tüm planlara koca bir nah çeken...