Atakan Dinç Tembel Sair

  Çocukluğum ve gençliğim; Kahpe Bizans, Airplane!, Scary Movie serisi gibi filmlerle Kaygısızlar, Monty Python's Flying Circus, Beşik Kertmesi, The Office, Leyla ile Mecnun, Kardeş Payı gibi dizilerle ve türlü mizah dergilerini okumakla geçti. Absürt mizahı sevmede hiç zorluk yaşamadım. Karşımda gördüğüm anlamsızlığın kendi içerisinde yarattığı anlam  ve bunun getirdiği yaratıcılık bana her zaman ilgi çekici gelmiştir ve buna her şeyden çok gülerim. Arkadaşlarım da benle aynı kafadadır. Her döneme damga vuran farklı bir iş ve ekip her zaman var oldu. Bu ekolün son temsilcisi ise kuzenlerimin tavsiyesi  ile izlemeye başladığım  son dönemin en başarılı dizilerinden Gibi. Gibi de bir grup ev arkadaşının gündelik hayatta yaşadıkları ve karakter farklılıkları nedeniyle çatışmaların meydana getirdiği absürt olayları izliyoruz.  Dizinin mizah anlayışı diğer absürt komedilere nazaran tempo yerine  dinginlikten beslenen ve yavaş yavaş vites arttırıp seyircinin sini...

**TÜRK TELEVİZYONCULUĞU VE DİZİLER** Dijital platformların şekil değiştirdiği dizi izleme alışkanlığı bazı bünyeler için önlenemez bir bağımlılık.  Ne kadar filmci bir insan olsam da çocukluğum;  Süper Baba, Ruhsar, Çarli, Kaygısızlar, Ayrılsak ta Beraberiz gibi yerli dizileri keyifle izleyerek geçti. Hala daha ilgili dizilerin belirli bölümlerini açıp izleyip nostalji hissimi tatmin ederim. Doksanlar sonu bir televizyon kanalında aynı gecede yarışma, dizi, belgesel, talk show  ve film(gece yarısından sonra yanına kırmızı nokta gelir!) izlenebiliyordu. Diziler en fazla 40 dakikaydı ve bundan dolayı bölümler sakız gibi uzamıyordu. 2000'li yılların ortaları itibariyle kalite ve çeşitlilik adına dengeli giden televizyonculuk anlayışı; Behzat Ç, Leyla ile Mecnun, Avrupa Yakası gibi  benimde bayıldığım bir çok harika dizi izlemiş olmamıza rağmen sadece dizi odağına kaymaya başladı. Diziler izlendikçe alınan reklam ve buna bağlı olarak süreleri arttı ve artık her televizyo...