Atakan Dinç Tembel Sair

  Her zaman muhakkak bir yerlerden beklenen bir para vardır. Arkadaşa borç verilen arkasından boş verilen bir para. Yatırımlık olarak Sucukçu Kaan'ın alınan 40 liralık hissesi, faiz, coin, ot bot değerlenip geri döneceği düşünülen bir para. Dedenin kırk yıldır kimseye bir fayda sağlamamış, elalemin boku ot olup erafına bir ton ev yapılırken arada bomboş kalmış arsaya yapılabilecek evlerden doğacak bir para. Yıllardır emek verip çalıştığınız iş yerinizden def edilirseniz kıdem tazminatı olarak tarafınıza eskitme bedeli şeklinde yatırılacak bir para. Kumarda 5.000 tl kazandığınız için 155.000 tl borçlandığınız, loto totodan beklenen  dönerse senindir bir para. Para para para. Varlığı hiç dert değil bence, yoksa bulda ara! Romantikliği bırakalım. Para hepimiz için olmazsa olmaz aslında. Hepimizin aklında; elime toplu bir para geçse, sayısalı tuttursam, dedemin arsaya evler yapılsa da kiralarıyla yaşayıp gitsem, işe güce gitmeden kahır ve kabir azabı çekmeden dilediğince yaşamımı ...

Görsel (Zenci Parmağı Tatlısı- İftar tavsiyesi değildir.) Doğruya doğru; ülkemizde siyahi kökenli kişilere gereğinden fazla bir ilgi gösteriyoruz aslında. Toplumca kanımıza işlemiş futbol manyaklığının ve siyahi futbolcuların bunda etkisi nedir bilemiyorum  fakat Umut Sarıkaya'nın da bir karikatüründe konu edindiği üzere zenci övmek gibi bir alışkanlığımız var doğruya doğru. Cem Yılmaz'ın tabiriyle sonuçta  sırıksız sırıkla atlaya(bile)n adamlar bunlar. Atletik, kibirsiz ve kimi zamanda yarım ağız Türkçeleriyle saat satarken konuşma çabaları belki biraz da bize sevimli gelen. Tamam abijim, sorun yok babajım gibi mahçup tepkileri. Son dönem ülke dış politikalarının fazla dışa dönmesi neticesinde dünyanın dört bir yamyamından ay pardon yanından insanlar ülkemize akın ediyor. Adeta akıncılar gibiler gerçekten. Bu akıcı Türkçe konuşamayan akıncılar artık sadece sokakta köşede bekleyen seyyar satıcılılardan ibaret değiller.  Afrikalısı, Pakistanlısı, Suriyelisi ve de niceleri ...