Atakan Dinç Tembel Sair

  Uçsuz bucaksız diyarlardır buralar, kimsesizlerle dolar taşar. Nereye gideceğini bilmeden koşturup durur burada insanlar. Bugün bitiyor, yarın belirsiz, gelecek yok, artık anılarda yaşarlar. Varlıkları belirsiz, hedefleri kimliksiz, umutsuzca umudu ararlar. Var olmak zordur, yok olmak bir ana bakar; bitmek bilmez kayıplar. Ansızın biriken uçsuz bucaksız nefretin kucağına atılırlar. Kalpleri kırıktır; gerçekten kaçmaya çalışırken yalanlarla bağlanırlar. Güvensiz, sağlıksız, isteksiz; yitip giderek zaman içerisinde yok olurlar. Eski günlere duyulan özlemle, umut ettikleri o güzel günleri arar, bulamazlar. Varacakları son durağa kadar yalnız hissederlerse de, kendileri gibi başkaları da hep var. Yalnız değiller aslında; çok fazla sayıda, kendileriyle aynı durumda olanlar. Desteklemezler, yükseltmezler omuzları üzerlerinden birbirlerini; sadece engel olurlar. Kötülerin içerisinde kaybolup, iyi yanlarını zaman içerisinde unutup yok olurlar. Mutsuz, umutsuz, işsiz, sağlıksız, geleceksi...

  Mizahın, tekdüze ve sıkıcı hayatlarımızı farklı bir bakış açısıyla aydınlatma görevi gördüğünü düşünenlerdenim. Kültür, siyaset, iş hayatı gibi alanlarda toplum olarak yüzümüze mecburi maskeler takıyoruz. Mizah, bu maskeleri kaldırıp tüm çıplaklığıyla gerçekleri yüzümüze çarpıyor. Ülkemiz, ezelden beri iyi mizahçılara sahip oldu. Gündelik hayatın içinde ne varsa, mizahla harmanlanıp sunuldu. Siyaset de hayatımızın bir parçası. Doğal olarak mizahın hedefinde olması gerekirken, günümüzde usta seviyesine ulaşmış bazı mizahçılarının bu alandan neden uzak durduğunu son günlerde daha iyi anladık. Düşünmeden mizah yapılmaz; mizah, düşündürmek için yapılır. Ancak son dönemde toplumsal hassasiyetlerimiz biraz fazla arttı. Bunda, kimsenin birbirine tahammül edemediği bir toplum haline gelmemizin etkisi büyük. Kimse bulunduğu konumdan memnun değil ve ne yazık ki çoğu zaman içten içe haset ediyoruz. Herkesin kendi kutsalı var; kutsalına laf edilince linç başlıyor. İstisnai durumlar hariç, to...

  Birlik ve beraberliğe en çok ihtiyaç duyduğumuz bu günlerde, milli duygular adeta imdadımıza yetişiyor. Filenin Sultanları, Futbol Milli Takımımız ve dün akşam Almanya ile finalde nefes kesen bir mücadele sergileyen, ne yazık ki son saniyelerde maçı kaybeden 12 Dev Adam… Takımlarımız, aynı toplumun fertleri olduğumuzu, birlik ve beraberlik duygusunun, birbirimizi anlama ve destek olmanın önemini bir kez daha hatırlatıyor. Sporun branşı ya da türü fark etmiyor; önemli olan, o bir olma hissini tetikleyen güzel duygular. Basketbol Milli Takımımız, EuroCup turnuvasında muazzam bir performans sergiledi. Koçumuz Ergin Ataman, rüştünü defalarca ispatlamış bir isim. Sakatlığına rağmen yüreğiyle oynayan Cedi Osman, NBA kumaşını her an hissettiren Alperen Şengün, yılların tecrübesi Shane Larkin ve takımın yüksek moral-motivasyonu, taraftar desteğiyle birleşince finale ulaşmak zor olmadı. Yunanistan gibi güçlü bir rakibi rahatça geçtikten sonra, belki biraz rehavete kapılmış olsak da, namağ...

  Yalnızlık Kalesinde boştur dolmaz odalar.  Gelen gideni aratmasın diye istenmez burada yeni olanlar. Geçmiş geleceğe ağır basar kolay atlatılmaz bazı hasarlar.  Miras tecrubelerin yaşanmışlıklar yanına kalanlar. ******* Burada toplanır yeni başlangıçlar için adım atmaya hevesi kalmayanlar. Doldururlar umutlanarak umutsuz günlerini konaklayanlar. Mutlu olsalarda mutsuzluktan bir çıkış yolu ararlar. En ufak anılarda bile detaylara gömülüp kendilerini hırpalarlar.  ******* Yalnızlık Kalesinde kapalıdır kolay kolay  açılmaz kapılar.  Artık iyileşir diye beklenir umursanmaz yaralar. Gerçeğin peşinde sürüklenir hayaller ve hayatlar.  Umursamaz bir çocuk gibidir zamanla kaskatı duygular.  ******** Burada mutlu olacak ziyaretçilerdir kabul olanlar. Yola çıkmak için bitmek bilmez pek çetindir yapılan hazırlıklar. Günler saat gibi geçer göz yaşları doğru anı seçer, sonsuz sonludur olasılıklar. Doğru yön esastır geri dönülmez ancak ileri gider yaşayanlar. ...

                                                                        Bir zamanlar daha henüz küçük bir çocukken sınırsız ihtimallerin denizinde umut içerisinde yüzerdik. Bolca kurulan hayal. O hayallerin gerçekleşmemesi için hiç sebep yokken ve henüz hiçbiri tam anlamıyla gerçekleşmemişken. Her çocuk bir potansiyel.  Ne yazık ki çoğu potansiyelinin getirdiği beklentilerin altında acımasızca ezilir bazen. Yaş ilerler, ihtimaller denizi bir noktadan sonra kurumaya başlar. İstenileni elde edebilmek, prestijli bir yaşam sürebilmek için hayallerin hedefi  para ve onun getirdiği finansal özgürlüğe ulaşmak olur. Peki bu kısa yoldan nasıl olur? Hayaller gitgide gerçek dışı gelmeye başlar büyüdükçe. İstediği herşeye sahip çok önemli biri olmanın pek mümkün olmadığını görürsün. Hayallerini gerçeğe teslim et...

(Dayanamadığım gerçek olaylara dayanmaktadır) 1994 yılı Mayıs ayı başlarında sıcak denebilecek bir Malkara sabahına uyanıyorum. O gün evde belirli belirsiz bir telaş var. Yaklaşan kurban bayramından dolayı pazara gidilip alınacak bir kurbanlığın da biraz etkisi olmuş olabilir bu telaşta. Dedemlerin bahçeyi gören mutfağında hızlı bir kahvaltı. Ardından dedem, babam  ve ben operasyon için ayalanan beyaz komyenete binip kurban pazarına doğru yola çıkıyoruz. Henüz beş yaşında bir çocuk için büyük aksiyon bu.   Pazara varılıyor. Hararetli geçe pazarlıklar arasında kaderini bekleyen kurbanlıklar var. Bizimkiler sonunda bir koçta karar kılıyorlar.  Hayvan kamyonete yüklenip evin arka bahçesinde son gününe kadar kurban edilmeyi beklemek üzere yola çıkıyor. Bir incir ağacının bulunduğu; etrafı tellerle ve komşu evlerle çevrili, toprağı eşeleyerek vakit geçirdiğim, evin mutfağından dışarı açılan küçük bir bahçe burası. Kurbana vermem için çanak içerisinde marul tutuşturuyor babanne...

            (Güçlendirilmiş İsmail Kartal ) Hangi cinsiyetten olursak olalım; yıllardır tarafımıza dayatılan toplumsal baskı bombardımanı klişelerin altında sürüklenerek hayatımızı geçirmeye çalışıyoruz. Taraf olmayan her zaman bertaraf ilan edilmeye devam ediliyor ne yazık ki. Bizim için ön görülen toplumsal roller ve üzerimizden yaratılan beklentilerin birazını dahi karşıla(ya)mayacak olalım; sinirden hıncını alamayan yaşlı bir hacı grubu tarafından taşlanan şeytana dönüşüyoruz!  Toplumun hepimizden beklentileri var elbet ve bu noktada adam olmak, erkek olmak gibi keskin bir şekilde sınırlandırılmış rollenmeler üzerine konuşalım biraz bugün. Kadınların da bir ton başka sorun ve sıkıntıları var elbet onları başka bir yazıda konuşuruz belki.  Erkek olmak deyince herkesin aklına bir takım klişeler gelir. Kimsenin;  yaşadığı hayat, derdi, karakteri, yönelimleri bir değilken temel olarak toplum tarafından bu cinsiyet sahiplerinin tek tip davranm...

1967 de Maçka da başlayıp 2025 yılı bir bayram akşamı verdiği konser sırasında Kıbrıs Gazimağusa da sonlanan Halk Müziği dolu bir hayat. Bu yıl üst üste kaybettiğimiz kıymetli isimlerden bir diğeri oldu Volkan Konak namı değer Kuzeyin Oğlu. Çok erken ve acı bir veda. Memleketin huzuru kaçtı kaçalı hiçbir şeyin  yakın zamanda düzeleceği yok gibiyken huzur içerisinde uyusun.  Halk müziği çok dinleyen biri değilim fakat bazı sanatçılar özeldir. Yaptıkları işi öyle iyi yaparlar ki onları kategorize edemezsiniz. Volkan Konak'ta sanatında böyle biriydi. Onunla tanışmam ve müziğiyle kaynaşmam 2009 yılında evdekilerin arabada rock müzik çalmamdan artan yoğun şikayetleri ve özel talepleriyle Mimoza albümünü almamla başladı. Edirne de öğrenci evime gidip dönerken, civar yerlere gezmeye giderken ya da bir bayram ziyareti yolculuğunda arabadaki yoğun metal tadından bizimkiler ne zaman fenalaşsa sakinleşmeleri için dil altı hapı olarak direkt Mimoza albümü cd çalara takılır, arabadaki herk...